In de Verenigde Staten kreeg Paul Verhoeven – inmiddels 77 – het project niet uit de startblokken. Elle werd dan maar een Franse productie met een onderkoelde Isabelle Huppert als titelverdedigster. Gaandeweg besef je: deze koerswijziging heeft de film gered.

Van Basic Instinct en Showgirls tot Zwartboek, de Nederlandse cineast koestert de vrouw die haar seksualiteit als een troefkaart durft te spelen. Elle – gebaseerd op een roman van Philippe Djian – vormt geen uitzondering. Het almaar preutsere Hollywood zat bij het aanhoren van Paul Verhoevens nieuwe project wat ongemakkelijk op zijn stoel te schuiven. Alsof een kwarteeuw na Sharon Stones weinig verhullende kniezwengel het schaamrood nog steeds hun wangen kleurt.

Ergens verwacht je dat de meester-provocateur het wel wist. Met een project als Elle loop je niet te venten in Hollywood. Zelfs als je een producent bereid vindt, weet je dat het huidige klimaat nooit de film toelaat waarvan je luidop droomt. Niet het minst wanneer die gebaseed is op zo’n schaamteloos onkuise roman.

Doorgaan met het lezen van “Elle | Paul Verhoeven”