In deze misdaadkomedie over snode strippers laat Jennifer Lopez niet enkel zien dat ze kan acteren.
Wie niet bemiddeld is, moet gewiekst zijn om vooruit te komen in het leven. In Hustlers vinden enkele strippers er niets beters op dan diep in de zakken te zitten van hun rijkste klanten, die ze eerst drogeren. Soms moet je gewoon durven.
Een meisje en een yeti missen hun thuis in deze helaas al te eenvoudige animatiefilm.
Konden we maar wonen in animatiefilms. Daar zijn zelfs de grootste monsters lieve wezens met een hoog knuffelgehalte. In de VS heette deze film van Dreamworks nog Abominable. Bij ons staat hij als Everest, de jonge yeti op de affiche. Zo is meteen kristalhelder wat je mag verwachten: een winters, zij het wat futloos, avontuur met in de hoofdrol een yeti. Een groot en pluizig monster dus, dat oorspronkelijk leefde in de Himalaya. Of zo gaat toch de legende.
Doorgaan met het lezen van “Everest, de jonge yeti | Jill Culton”
Mindy Kaling is de ster van ‘Late night’, een eigentijdse komedie over een team scenaristen dat diverser wordt.
In de writing room van een talkshow kan het er behoorlijk mannelijk toegaan, maar nieuwkomer Molly (Mindy Kaling) maakt zich geen zorgen. Een pak taaier is haar baas (Emma Thompson) wier show ze weer populair moet maken.
Mindy Kaling is de ster van ‘Late night’, een eigentijdse komedie over een team scenaristen dat diverser wordt. Hoever staat Hollywood intussen?
Het verhaal in Late night is fictief, maar daarmee is het nog geen fabeltje. Emma Thompson speelt het gezicht van een talkshow met een schrijversteam van uitsluitend blanke mannen. Tot Mindy Kaling, die u misschien kent uit de Amerikaanse versie van The office, aanschuift.
De producenten van ‘Patser’ laten met ‘Torpedo’ de eerste Vlaamse duikbootfilm te water. Het gaat al snel kopje-onder, tot de boot blijft steken in plat racisme.
Koen De Bouw kan een rol neerzetten, maar van promo voeren heeft hij geen kaas gegeten. In Humo omschreef hij Torpedo vorige week als een ‘dwaas, megalomaan jongensavontuur’. Als zelfs hij het zegt.
De Franse filmmaker en boerenzoon Eric Bergeon verfilmt de ellende van zijn vader als een groteske tragedie.
Het gaat al lang niet goed met de boer. Voor zijn harde werk krijgt hij nog amper iets, en al zeker geen begrip. Laat het aan de boerenzonen om minstens aan die kilte wat te doen.
Doorgaan met het lezen van “Au nom de la terre | Edouard Bergeon”
Hollywood helpt sterke arthousefilms om zeep met nodeloze remakes. Misschien moet het maar eens eigen producties opnieuw maken. Of wacht, dat doet het soms.
Amerikanen zijn rare vogels. Aan het andere eind van de wereld moet maar een film de hemel in worden geprezen of ze azen op de rechten voor een Engelstalige remake. Deze week komt After the wedding in de zalen, de Hollywoodversie van een film uit 2006 die nochtans kans maakte op een Oscar. Die was wel in het Deens, bah.
Doorgaan met het lezen van “En als we nu eens van een slechte film een remake maken?”
Een remake van een Deense Oscarkanshebber? Hollywood vindt er al lang geen graten meer in.
Geloven ze in Hollywood dat een Engelstalige remake voor een Europese filmparel het summum is? Soms lijkt het daar wel op. Voordat Susanne Bier zich op Netflix-bagger als Bird box ging storten, draaide ze in Denemarken aangrijpende films.
Doorgaan met het lezen van “After the wedding | Bart Freundlich”
In deze thriller vol gebreken vindt een zwijgzame jongeman onderdak bij een welstellend gezin in rouw. Tine Reymer en Spencer Bogaert mogen nog zo hun best doen, zij kunnen deze Vlaamse debuutfilm niet redden.
Zoals Tine Reymer zich in deze zelfvoldane thriller naast het zwembad drapeert, lijkt ze wel Charlotte Rampling in Swimming pool. Vond tv-regisseur Mathieu Mortelmans (Gent-West, Familie) dat hij stilaan genoeg raadselachtige films van klasbakken als Ozon en Haneke had gezien om er zelf een te draaien? Ach, was het maar zo simpel.
Een koppige vrouw neemt het in deze IJslandse film op tegen een goliath uit de melkveesector.
Ben je beter af als je de dingen aanvaardt zoals ze zijn? Het zijn er de tijden niet naar, als ze dat ooit al waren. Mjólk is een warme ode aan de dwarsligger die weigert om zich zonder weerwerk te schikken in zijn lot. Zulke doorbijters verdienen meer bewondering dan hen doorgaans te beurt valt.
