Een Zwitsers koppel reist door Europa, hoewel zij verlamd is. Hun dochter volgt hen in deze mooie maar onvolmaakte docu.
Niggi wil de zorg voor zijn vrouw geen opoffering noemen. Annette heeft MS en zit in een rolstoel sinds ze achttien jaar geleden tot de nek verlamd uit een coma ontwaakte. In deze documentaire zien we het Zwitserse koppel in een zelf uitgeruste bestelbus door Europa reizen. Zo hadden ze dat vroeger ook gedaan. ‘Het moeilijkste is het zoeken en vinden van de wil om te blijven leven, en dat voor ons beiden’, verzucht Niggi terloops.
Filmmaakster en dochter Fanny Bräuning toont hoe hun liefde de beperkingen in hun leven overstijgt. Hun joie de vivre wekt bewondering, net als het metersbrede geduld met elkaar.
Vroeger kwam Niggi als fotograaf aan de kost, Annette was schilderes. ‘Mijn ogen zijn het laatste wat ik heb.’ Onderweg wil hij dat ze die de kost geeft, maar zij is steeds vaker doodmoe. En telkens hij er met zijn camera op uittrekt, wacht zij in de camper en maakt ze zich zorgen. Is Niggi niet stilaan de enige die wat aan deze reizen heeft?
Ongemakkelijke vragen
Het is jammer dat Bräuning die ongemakkelijke vragen niet durft te stellen. Haar vader is er hoe dan ook niet voor te vinden om uitgebreid stil te staan bij de toestand van zijn leven. Als kijker blijf je meer dan eens in het duister. Hoe redden ze het zonder de zes verplegers en zeven therapeuten, die hen thuis ondersteunen? Wat met het financiële plaatje?
Niettemin ontroert The journey. Het laat zien hoe liefde een superkracht kan zijn. Hoe anders slaag je erin om met z’n tweeën het beste te halen uit een leven van loodzware dagen?
(Verschenen op 12 februari 2020 in De Standaard.)
