Een overdonderend succes op Broadway werd vertaald naar het grote doek. Al is de film in alles een theaterstuk gebleven.
Theaterauteur August Wilson had zich destijds de benen vanonder het lijf gelopen. Hij wou absoluut Fences, het stuk uit 1983 dat hem een Pulitzerprijs had opgeleverd, naar het grote scherm brengen. Het verhaal van de eigenzinnige Troy Maxson in het gekleurde Pittsburgh van de jaren 50 lag hem na aan het hart.
De auteur had echter het lot niet aan zijn kant. Hij was amper zestig toen hij in 2005 stierf aan de gevolgen van kanker – op zijn doodsbed zou hij nog een laatste maal zijn vurige wens herhalen.
Nu, twaalf jaar na zijn overlijden, is die wens werkelijkheid. En wat kan Constanza Romero, Wilsons weduwe, zich verheugen in zijn plaats. Deze hondstrouwe adaptatie doet het werk van de theaterauteur immers alle eer aan. Denzel Washington nam naast de hoofdrol ook de regie op zich. Zijn ontzag voor August Wilson blijkt echter dermate groot dat hij nauwelijks aan diens nalatenschap durfde te raken.
Het legt meteen de vinger op de wonde. Fences mag dan een bejubeld theaterstuk zijn, de dramatische inzet van deze filmadaptatie mist zijn effect. Dat heeft alles te maken met het scenario dat Wilson destijds schreef. Zijn herwerking voor het grote scherm is in alles een klassieke theatertekst gebleven. Toen John Patrick Shanley in 2008 met Doubt eigen toneelwerk naar het witte doek vertaalde, kreeg hij diezelfde kritiek op zijn bord. Maar Doubt bleef overeind als film – dat is bij Fences in veel mindere mate het geval.
Relevant
Het verhaal van Troy Maxson en de weinige kansen die hem als zwarte arbeider gegund werden, is helaas vandaag nog steeds heel relevant. In hem borrelt een continue woede tegenover de maatschappij die hem als minderwaardig beschouwt.
Met deze verfilming hernemen vijf acteurs de rol die ze in 2010 al speelden op de planken. Maar als Troy verliest Denzel Washington zich in met pathos aangedikte monologen. Het contrast met de geladen vertolking van Viola Davis als Rose, de beproefde echtgenote, is groot. Zij is een van de schaarse argumenten om deze film alsnog een kans te geven.
Toch blijven we erbij dat je Fences bovenal in het theater hoort te bekijken.
(Verschenen op 21 februari 2017 in De Standaard.)
