Een vermakelijke maar lege vertelling van een man die zich het hoofd op hol liet brengen. Autobiografisch, zo suggereert de schrijver/verteller aan het begin. Hij suggereert wel meer. Helaas blijft de lezer, wiens nieuwsgierigheid nogal demonstratief wordt aangewakkerd, vreselijk op z’n honger zitten.
‘Eten met Emma’ leest nog steeds heerlijk weg. Van Herman Koch wordt niet minder verwacht dan dat hij weinig moeite heeft om met soepele zinnen en gedachten de aandacht van de lezer vast te houden. Toch heeft het aan het einde van de rit allemaal wat weinig om het lijf. Kochs vertelling is te vrijblijvend.
Aan ‘Zomerhuis met zwembad’ en ‘Het diner’ beleefde ik meer plezier. Voorlopig heb ik het wel gehad met de lichtheid van deze Nederlander.
**
